به‌یادِ کاترین گِری‌سون
یكی از بزرگ‌ترین ایرادهای نوستالژی در ادبیات سینمایی
این است كه نسل جدید تصور خواهد کرد بسیاری از فیلم‌های گذشته كه نویسنده‌های قدیمی
با ستایش از آنها یاد می‌کنند صرفاً به خاطر داشتن نقش مهمی در خاطره آنها و پیوند
میان تجارب شخصی‌شان با هنر سینما حائز اهمیتند. اما بسیاری از این فیلم‌ها، خارج
از این دنیای شخصی – كه فقط می‌تواند برای خود نویسنده قابل استناد باشد، و نه دیگری
– هویتی مستقل دارند و تردیدی نیست اگر زمان و مكان مناسب برای دیده شدن‌شان توسط
نسل جدید فراهم شود، بی‌برو برگرد بیننده‌های امروزی و طرفداران خود را خواهند
داشت.
