Best Film Jazz Scores#17

بهترين موسيقي هاي متن جاز تاريخ سينما، بخش هفدهم

مرد بازوطلايي (اتو پره‌مينجر، 1955)  المر برنستين

يكي از مشهورترين موسيقي‌هاي متن تاريخ سينما، و البته يكي از محبوب‌ترین‌ها و پرفروش‌ترین‌ها كه بارها در شکل‌های مختلف تجدید چاپ شده است. بعضی از بهترین موزیسن‌های کالیفرنیا، مثل شورتی راجرز، جیمی جیوفری، لو لیوی و کانتی کاندولی در ضبط این آلبوم نقش داشته‌اند. نوازنده سولوهای درامز (طبل) و کسی که سیناترا را برای نقشش تمرین می‌داد شلی مان است. شلی و راجرز برای سکانس ترک اعتیاد سیناترا یکی از بهترین بداهه‌نوازی‌ها در تاريخ موسیقی فیلم را اجرا كرده‌اند.

قطعۀ «خيابان كلارك» از موسيقي فيلم كه در عنوان بندي شنيده مي شود

Best Film Jazz Scores#16

بهترين موسيقي هاي متن جاز تاريخ سينما، بخش شانزدهم

مي‌خواهم زنده بمانم (رابرت وايز، 1958)  جاني مندل

عجيب است كه بعضي از بهترين موسيقي‌هاي جاز فيلم در تاريخ سينما با مسأله اعدام سر و كار دارند. شايد به خاطر تعريفي كه اين موسيقي به عنوان يكي از اگزيستانسيال‌ترين فرم‌هاي هنري براي انسان بعد از جنگ پيدا كرده بود. وقتي مسأله مرگ و زندگي، به چيزي در گروي دقيقه‌ها و ثانيه‌ها تبديل مي‌شود، هر نت سازهاي بادي مثل ناقوس عمل مي‌كند. در اين اثر جاني مندل بخشي از كار را تصنيف كرده (به قول استيون كوك «تلفيقي عالي از موسيقي آوانگارد با موسيقي مبتذل لاس‌وگاسي») و بخش ديگر، و بهتر، توسط نوازنده بزرگ ساكسفون باريتون، جري موليگان، نوشته و اجراء شده كه اين بخش تلفيقي است از موسيقي سويينگ، در مفهوم سنتي‌اش، با موسيقي cool كرانه‌هاي غربي آمريكا. در سکانس اول، آرت فارمر، مولیگان، فرانک روسالینو، پیت جالی، رد میچل و شلی مان – نوازندگان موسیقی فیلم – در نقش خودشان اجرای موسیقی می‌کنند.

موسيقي عنوان بندي فيلم

Best Film Jazz Scores#14

بهترين موسيقي هاي متن جاز تاريخ سينما، بخش چهاردهم

تمام طول شب (بازيل ديردن، 1962)  فيليپ گرين

اتللو در دنياي جاز كه تماماً در يك پارتي شبانه اتفاق مي‌افتد. يك طبال جاز (پاتريك مك‌گوهن) سعي مي‌كند حسادت يك پيانيست سياه‌پوست (پل هريس) را نسبت به زن سفيدش تحريك كند و به او بباوراند كه زنش خيانت‌كار است. در اين مهماني جاز چارلز مینگوس، دِیو بروبِک، جان دنك‌ورث و تابی هِیز در نقش خودشان ظاهر مي‌شوند و تا صبح ساز مي‌زنند. تمام موسيقي فيلم، موسيقي زنده‌اي است كه در مقابل دوربين اجرا مي‌شود يا صدايش در زمينه تصاوير مي‌آيد. نه تنها يك موسيقي متن درخشان، بلكه فيلمي درخشان از يكي از كهنه كاران سينماي انگلستان، در متن جنبش سينماي آزاد و موج نوي بريتانيايي. اوج موسيقي، دوئتِ بينِ بروبك (پيانو) و مينگوس (باس) در صحنه‌اي نزديك به پايان فيلم است.

قطعه‌اي از موسيقي فيلم با اجراي ديو بروبك

سكانسي از فيلم كه دِيو بروبك در آن قطعه اي اجرا مي كند

Best Film Jazz Scores#13

بهترين موسيقي هاي متن جاز تاريخ سينما، بخش سيزده

 

Farewell, My Lovely (ديك ريچاردز، 1975)  ديويد شايـِر

در اين بازسازي رمان مشهور ريموند چندلر با بازي رابرت ميچمِ ميان‌سال در نقش فيليپ مارلو، موسيقي جاز به زيبايي همراه با اركستر سازهاي زهي و سولوهاي زيباي ساكسفون ِ آلتو به كار رفته است. ديويد شاير (آهنگ‌ساز مكالمه كاپولا كه فقط از تك‌نوازي پيانو تشكيل شده) دنياي دلتنگ و تنهاي فيلم‌نوآرهاي دهه 1940 و 1950 را به بهترين شكل ممكن زنده مي‌كند. در موسيقي فيلم دو سه دوره مختلف از موسيقي جاز (مكتب نيواورلئان، سويينگ و جاز مدرن) با متدهاي رايج تصنيف موسيقي در فيلم‌هاي هاليوودي تلفيق شده‌اند.

تم اصلي نوشته شده براي مارلو

Best Film Jazz Scores#10

بهترين موسيقي هاي متن جاز تاريخ سينما، بخش دهم

دایره سرخ (ژان پیر ملویل، 1970)  اریک دمارسان

ملویل شاید تنها کارگردان تاریخ سینما باشد که در تمام فیلم‌هایی که پس از جنگ ساخته – منهای ارتش سایه‌ها - از موسیقی جاز استفاده کرده‌ است و تقريباً در بيشتر فيلم‌‌هاي او – به‌خصوص دایره سرخ - سكانسي از اجراي زنده موسيقي جاز در يك كافه يا كلوب شبانه وجود دارد. موسیقی فیلم ابتدا توسط میشل لگران تصنیف شد، اما اين كار ملويل را راضي نكرد و او از اریک دمارسان خواست تا كاري در حال و هواي آثار جان لوييس، به‌خصوص فيلم دشواري‌ها عليه فردا، انجام دهد. ملويل به درستي مي‌دانست كه دنیای آبی رنگ، سرد و محزون فیلم و چشم اندازهای گل آلود و آپارتمان‌های مدرن فیلم با صدای ویبرافون به نتيجه‌اي كه او مي‌‌خواست خواهند رسيد. موسيقي دمارسان، مینی‌مالیستی و مملو از احساساتی وصف ناپذیر و فرصتي مناسبی برای شنیدن پیانوی ژرژ آروانیتا است.  اين اثر درخشان را هم مثل ساير موسیقی متن‌های ملویل به سختی می‌توان جداگانه شنید، شاید به خاطر استفاده آنها از حداقل ساز و رابطه تنگاتنگی که با تصویر دارند. تقريباً همه جاي فيلم صداي موسيقي بسيار پايين ميكس شده است و بيشتر مثل صدايي است كه از دور دست شنيده مي‌‌شود. بي‌جهت نبود كه ملويل و دمارسان آن را «موسيقي مخفي» مي‌خواندند. ترومپت با ميوت (كه صدا را خفه و زير مي‌‌كند) نواخته مي‌شود و استفاده از ارگ و ويبرافون در حد لحظاتي گذرا، اما از نظر احساسي بي‌نهايت طولاني و گيراست.

تم اصلي فيلم - دمارسان

موسيقي رد شده لگران

Best Film Jazz Scores#5

بهترين موسيقي هاي متن جاز تاريخ سينما، پنج

بوي خوش موفقيت (الکساندر مکندریک، 1957)  المر برنستاین

برخلاف موسيقي متن مشهور المر برنستاين براي مرد بازوطلایی، اهمیت فیلم بيشتر از آن‌كه در تصنیف‌های برنستاین باشد، در اجرای کوئینتتِ چیکو همیلتون است. موسيقي جاز در اين‌جا بيشتر براي تداعي محيط سرسام آور شهري و دنياي قدرت و فساد روزنامه‌نگاري نيويورك به كار رفته است، و بيشتر نوعي ساندافكت است تا ساوندتِرك. موسيقي برنستاين از يك اركستر جاز (با بعضي از بهترين نوازندگان غرب آمريكا مثل كانتي كاندولي و باب كوپر)، به اضافه شانزده ساز زهي تشكيل شده است و در نقطه مقابل آن گروه پنج نفره چيكو هميلتون (كه خودش نوازنده طبل است، به اضافه گيتار، باس، چِلو و فلوت) موسيقي بخش‌هاي كم سروصداتر فيلم را اجراء كرده و در صحنه‌اي در اوايل فيلم هم ظاهر مي‌شوند. تم تصنيفي هميلتون و فرد كتز براي توني كرتيس يك قطعه polytonal است كه به تكميل شخصيت پيچيده او كمك مي‌كند. در همان سال، مجله پيشروي Downbeat موسيقي اين فيلم را به‌‌عنوان بهترين كار جاز سال براي سينما برگزيد.

سكانسي از فيلم، در يك بار، كه كوئينتت چيكو هميلتون در فيلم ظاهر مي شود را ببينيد

به قطعۀ «خداحافظ عزيز» از موسيقي متن فيلم - كار چيكو هميلتون - گوش كنيد