يادداشتي درباره تتروي فرانسيس فورد كاپولا: اره + ماهي
تترو
ملودرام خانوادگي فرانسيس فورد كاپولا اين تصور را به بيننده ميدهد كه گنگسترهاي پدرخوانده
خيلي بيشتر از آدمهاي عادي در حفظ بنيانهاي خانواده موفق بودهاند. به شكلي
متناقض، هنوز خانواده پدرخوانده كاملترين زندگي خانوادگياي است كه كاپولا
روي پرده تصوير كرده. در پدرخواندۀ دوم، كشتن برادر براي كاپولا اوج تراژدي
كورلئونهها بود و در مكالمه، تنهايي جين هكمنِ بيخانواده، سرآغازي بر
پارانويا، وحشت و فروپاشياش. خانوادۀ تترو، يا شبحي كه از آن در فيلم ميبينيم،
جايي بين اين دو قرار دارد: نه در شكل سنتياش وجود دارد و نه كاملاً محو شده است.
اما بيان اين نكته به تنهايي چه اهميتي دارد، وقتي همه از آن خبر داريم و بيشترمان
هم جايي در همين ميان گير افتادهايم. بهخصوص وقتي كاپولا براي فراتر رفتن از اين
سطح تلاش چنداني نميكند يا اين كه براي رسيدن به پاسخي در چهارچوب دنياي خودش به
قواعد ملودرامهاي دهه 1940 متوسل ميشود.