Wednesday, 16 December 2009

Stairways to Heaven

Thinking about architecture in film, or let's say “architecture of film,” simply means reviving the memory and presence of architectural elements of the metaphysical world of motion pictures in unconscious mind of a moviegoer, and one of the first elements that comes to mind is staircases in films. This will be the first in a new series of post, concerning the different aspects of this presence in the movies.

این "پُست" اولین کار از یک مجموعه تازه است که قرار است با اتکاء به تصاویر حضور عناصر معماری در فیلم‌ها را با دسته بندی‌هایی تماتیک مرور کند؛ نوعی رجوع به ضمیرناخودآگاه برای زنده کردن دوبارۀ دنیای فیلم‌ها و این بار به جاي زنده کردنشان در حرکت‌ و تصاویر کلی از آدم‌ها ، در سکون و در تمركز بر جزئیات و اشیاء.


A 19th century Parisian stair in Les misérables (1933/dir: Raymond bernard/design: Lucien Carré, Jean Perrier)

Staircase of the "smartest and evidently the richest woman in the U. S., who sleeps with anybody she wants." Female (1930/dir:Michael Curtiz/design:Jack Okey)

A light comedy with a heavy decoration in The Young in Heart (1938/dir: Richard Wallace/design: William Cameron Menzies [PD], Lyle R. Wheeler [AD])

.

4 comments:

  1. آه ای دوست
    لطفن آن شروع جادویی اپیزود اول " لذت " را از یاد مبر و عکسش را بگذار تا شاد شویم و مکس بزرگ را هزاران بار ستایش کنیم
    زیاده قربانت

    ReplyDelete
  2. سلام . از دیدن وبلاگتان لذت بردم .نگاه هنرمندانه و دقیق شما را می توان به راحتی از انتخاب عکسهای هر فیلم متوجه شد .شاد و پیروز باشید
    هما

    ReplyDelete
  3. دوست نازنین، یک بخش کامل را برای مکس عزیزتان می گذارم با پله هایش و پنجره هایش و زن هایش و آن ترنم پایان ناپذیری که تصاویر در چرخ و فلک او پیدا می کنند

    ReplyDelete
  4. چقدر خوب!عکس بالايي رو توي يکي از خواب هام ديده بودم که بالاي پله ها دوستم توي اتاقش بر اثر يه زخم کوچيک مرده بود و مامانش پايين پله ها ايستاده بود و نذاشت من از پله ها برم بالا من به ديدن همين منظره بسنده کردم و مرگش رو پذيرفتم وقتي براش تعريف کردم که چه خوابي ديدم همين تصوير رو خيلي آماتوري کشيد.البته اين نوع پله صحنه عجيبي نيست و فکر مي کنم توي خيلي از ناخودآگاه ها راه پيدا مي کنه.

    ReplyDelete