Showing posts with label Listing. Show all posts
Showing posts with label Listing. Show all posts

Friday 25 December 2009

Robin Wood (1931-2009)



هفته پيش رابين وود، منتقد فيلم انگليسي، كه در ايران او را براي آثار تحليلي مشهورش دربارۀ فيلم‌هاي هيچكاك مي‌شناسند، در 78 سالگي در تورنتوي كانادا درگذشت. او كتاب‌هاي مهم ديگري هم دربارۀ اينگمار برگمان، آرتور پن و بت ابدي‌اش، هوارد هاكس نوشته بود كه اين آخري را شايد بيشتر از هر آدم ديگري در دنياي سينماي دوست داشت و يادمان باشد خود وود هم بيشتر از هر انگلوساكسون ديگري در شناساندن هاكس به بيننده غربي سال‌هاي 1960 و 1970 كمك كرد.
او يكي از مهم‌ترين مدافعان تئوري مولف – خارج از فرانسه – بود لي در سال‌هاي آخر و با اعلام اين‌ كه "گِـي" است بيشتر گرايش‌هايي فرويدي و ماركسيستي در نقد فيلم نشان مي‌داد.
اما وود، دو روز پيش از مرگش، در حالي‌كه به سختي بيمار بوده آخرين "تاپ تن" عمرش را به دوستش تام لوري، ديكته كرده و لوري بعد از مرگ وود اين فهرست ده تايي از فيلم‌هاي عمر وود را براي جاناتان روزنبام فرستاده تا در سايتش منتشر كند. اصل فهرست – كه البته هيچ توضيحي ندارد – در سايت روزنبام وجود دارد و اين هم براي خوانندگان فارسي:
1 به طور طبيعي در ردۀ اول ريوبراوو قرار دارد.
2 نمي‌توانم بخوابم (كلر دني، 1994) يا اين كه نمي‌توانم تنها بخوابم (تساي مين ليانگ، 2006). معلوم نيست منظورش كدام يكي بوده، رزنبام مي‌گويد احتمالاً فيلم دني.
3 سانشوي مباشر
5 خانواده راگلز از ردگپ يا Make Way for Tomorrow (لئو مك‌كري، 1937) كه فيلم آخر را قرار است كرايتريون روي دي‌وي‌دي منتشر كند و به زودي درباره آن همين‌جا يا در مجله فيلم چيزي خواهم نوشت.
6 Code Unknown ساخته ميشائيل هانكه، 2000
7 لحظه بي‌پروا يا نامه‌هاي زن ناشناس هر دو ساخته مكس افولس
8 فرشته صورت پره‌مينجر (رزنبام ميگويد از اين انتخاب متعجب شده – من اضافه مي‌كنيم همه ما در آخر عمر به طرف فيلم‌‌نوار خواهيم رفت!)
9 هفت سامورايي
10 قاعدۀ بازي يا جنايت آقاي لانژ براي حفظ كرسي ژان رنوار
فهرست تمام شد و منتظر نباشيد كه در آن هيچكاك ببينيد. چرا؟ اي‌كاش وود قبل از رفتن به خواب بزرگ يادداشت كوچكي در اين مورد ديكته مي‌كرد.
*

Monday 7 December 2009

Melville - Me



--> --> -->
این چیزی است که من اسمش را «همزمانی خارق العاده» می گذارم؛ برخوردن به لیست 64 کارگردان آمریکایی پیش از جنگ مورد علاقه ژان پیر ملویل به انتخاب خود او در شمارۀ 124 مجله کایه دوسینما (اکتبر 1961، صفحۀ 60). در واقع این فهرست بی کم و کاست می توان فهرست آدم های مورد علاقۀ من هم باشد.از همه عجیب تر این که اخیراً برای «دایرة المعارف کارگردانان» بهزاد رحیمیان مسئولیت بزرگی قبول کرده ام (نوشتن نزدیک به 90 مدخل!) که بیشتر انتخاب های ملویل، انتخاب های کاملاً ناخودآگاه من برای همکاری با بهزاد رحیمیان بوده اند. ما نشستیم و من فقط بدون هیچ زمینه ای اسم هایی که به ذهنمم می آمد را به او می گفتم و آن هم ذهنی که یک ساعت و نیم در ترافیک مرکز شهر تمام تمرکز و کارآیی اش را از دست داده بود. اما این اسم ها مثل نام اعضای خانواده جزیی از زندگی روزمره ام شده اند و حالا حتی اگر دلم هم بخواهد نمی توانم از سرم بیرونشان کنم.
کارگردان هایی که قرار است در این دایرة المعارف دربارۀ آنها بنویسم را در فهرست ملویل با رنگ متمایز می کنم. در عین حال این وظیفه وقت گیر می تواند توضیح غیبت موقت بعضی بخش های ثابت وبلاگ (مانند Dailies) باشد، چرا که بیشتر از حدی فیلم می بینم که بتوانم در این جا دربارۀ آن بنویسم و از طرفی مشاهداتم محدود به فهرست بلند و بالایی است که پیش رو دارم و باید هر کیفی درکار است از بین فیلم های همین کارگردان ها باشد. به عنوان مثال دو هفته پیش حدود بیست فیلم از لوید بیکن دیدم
اما فهرست ملویل:
Lloyd Bacon, Busby Berkeley, Richard Boleslavski, Frank Borzage, Clarence Brown, Harold S Bucquet, Frank Capra, Jack Conway, Merian C Cooper, John Cromwell, James Cruze, George Cukor, Michael Curtiz, William Dieterle, Allan Dwan, Ray Enright, George Fitzmaurice, Robert Flaherty, Victor Fleming, John Ford, Sidney Franklin, Tay Garnett, Edmond Goulding, Alfred Green, Edward Griffith, Henry Hathaway, Howard Hawks, Ben Hecht, Garson Kanin, William Keighley, Henry King, Henry Koster, Gregory La Cava, Fritz Lang, Sidney Lanfield, Mitchell Leisen, Robert Z Leonard, Mervyn Le Roy, Frank Lloyd, Ernest Lubitsch, Leo McCarey, Norman Z McLeod, Reuben Mamoulian, Archie Mayo, Cecil B De Mille, Lewis Milestone, Elliot Nugent, Henry C Potter, Roy Del Ruth, Gregory Ratoff, Mark Sandrich, Alfred Santell, Ernest Schoedsack, John M Stahl, Josef Von Sternberg, George Stevens, Norman Taurog, Richard Thorpe, W S Van Dyke, King Vidor, William Wellman, James Whale, Sam Wood, William Wyler.
*

Saturday 3 October 2009

My Most Recent "Top 10"


Recently I participated in Film Monthly's poll for selecting top 10 films of Iranian leading film critics. To me, it wasn't, and still is not, a serious game. Though my selected films represent the essence of cinema, there are hundred titles like them. So this list could be altered any moment. If I were free to pick more, any Max Ophuls, any Bresson and all Tati films from L'École des facteurs to Playtime could be placed in my list.

At first I wanted to arrange a list of "big" films that I've seen and those who had an immediate influence in me; films like Big Clock, Big Combo, Big Sleep, Big Heat and then bigger than big names like Criss cross, Out of the past, Raw deal , Asphalt jungle, Double indemnity and the film of films, In a lonely place.

As an anti-climax to the Critics' "usual films" (plus appearances of some sentimental flops like Cinema Paradiso), the following are my choice of the best films that eight of them didn't appear on other "Ten Best" lists:

(without any specific order)

  • Playtime (Jacques Tati.1967)
  • Colorado Territory (Raoul Walsh.1949)
  • F for Fake (Orson Welles.1975)
  • Steamboat round the bend (John Ford.1935)
  • Europa '51 (Roberto Rossellini.1952)
  • City Lights (Charles Chaplin.1931)
  • Partie de campagne (Jean Renoir.1936)
  • Shadow of a doubt (Alfred Hitchcock.1943)
  • Seven men from now (Budd Boetticher.1956)
  • 12 O’clock High (Henry King.1949)


Last month I also picked my favorite films of the 1930s that could be found here: [1]
See other critic's choices: [2]
See final result: [3]
.

Tuesday 29 September 2009

Iranian Film Critics Pick Their All Time Favorites

.
From 94 critics who took participate in a poll for selecting their favorite films of all time (as conducted by Film magazine), I’ve picked these names for a variety of reasons that I’m not going to explain, but they all have one thing in common: they all are serious film scholars, something that seems completely forgotten in these days. E. K.

Aidin Aghdashloo
A well-known painter who occasionally writes about cinema. Once married to now TV star, Shohreh Aghdashloo.

Senso (1954); 8 ½ (1963); Citizen Kane (1941); La règle du jeu (1939); Sunset Blvd. (1950); Dial M for Murder (1954); General (1926); Providence (1977); Fanny & Alexander (1982); All Tom & Jerry films.

*
Babak Ahmadi
One of the key figures in contemporary scene of Philosophy in Iran. Auteur of great volumes on Karl Marx, Martin Heidegger and two influential book on Robert Bresson and Andrei Tarkovsky.

Ordet (1955); Pickpocket (1959); Late Spring (1949); Sacrifice (1981); Sunrise (1927); L'atalante (1934); Ugetsu monogatari (1953): Persona (1966); Stromboli (1949); Vivre sa vie (1962).

*
Hassan Hosseini
A devoted critic of horror films and auteur of horror experience, a brief history of genre.

Cat People (1942); Scarlet Street (1945); Kiss me Deadly (1955); Far Country (1955); Vertigo (1958); The Seven Secrets of Sumuru (1969); The Devil in Miss Jones (1973); Fly (1986); Batman Returns (1992).

*
Khosro Dehghan
A semi-critic cult fellow with a sarcastic pen.

Rio Bravo (1959); The Music Box (1932): An autumn afternoon (1962); La règle du jeu (1939); Der müde Tod (1921); The Exterminating Angel (1962); The Clock (1945); Wrong Man (1957); Johnny Guitar (1954); Céline et Julie vont en bateau (1974).

*
Behzad Rahimian
The gentleman responsible for conducting the poll. Editor of a Rozaneh film guide (a huge six-volume guide to the world cinema) and two encyclopedias (film composers and actors) and also auteur of a book on German expressionist cinema. He has an upcoming book about early days of cinema in Iran and other forms of entertainment in late Qajar/early Pahlavi period.

I Was Born, But... (1932); A Story of Floating Weeds (1934); The Only Son (1936); There Was a Father; Late Spring (1949); Flavor of Green Tea Over Rice (1952); Tokyo Story (1953); Equinox Flower (1958); The End of Summer (1961); An Autumn Afternoon (1962).

*
Houshang Golmakani
An old pro. Chief editor of Film magazine. Director of Sturdust stricken (a documentary about Mohsen Makhmalbaf) and auteur of Tangna (on Amir Naderi’s Strait). He has translated notable books into farsi, among them: Sound of Music and four screenplays; Paris Texas, La Strada, Cinema Paradiso and La Notte.

Rear Window (1954); Bicycle Thieves (1948); L'avventura (1960); 21 Grams (2003); The Bridges of Madison County (1995); The Sound of Music (1965); Cinema Paradiso (1988); Apartment (1960); The Wild Bunch (1969).

*
Robert Safarian
Translator of important cine texts, among them David Bordwell’s history of cinema and an anthology of Robin Wood works.

Tokyo Story (1953); Shadow of a doubt (1953); Amarcord (1974); Red Beard (1965); Shadows of Our Forgotten Ancestors (1964); Mulholland Dr. (2001); O Brother, Where Art Thou? (2000); Underground (1995); Little Dieter Needs to Fly (1997); Short Cuts (1993).

*
Hamid-Reza Sadr
Critic and soccer analyst. He has written a book on politics and Iranian cinema, called Iranian Cinema: A Political History.

One week (1920); Casablanca (1942); It’s a wonderful life (1946); Bicycle thieves (1948); Searchers (1956); Children of Paradise (1945); Seven Samurai (1954); Return to the future (1985); Pulp fiction (1994); Underground (1995).

*
Parviz Noori
A veteran. Chief Editor of movie star [setareh cinema], a lovely publication from pre-revolution days in Iran.

Vertigo (1958); Doctor Zhivago (1965); A Place in the Sun (1951); Citizan Kane (1941); Pickup on South Street (1953); Johnny Guitar (1954); Picnic (1955); Four horsemen of the apocalypse (1962); Rio Bravo (1959); Godfather [part 1 & 2] (1972-74).

*
Hamid Nafisi
An authority on exilic cinema, media, Iranian and Third World cinemas. He teaches at Northwestern University.

Man with a Movie Camera (1929); Rashomon (1950); Wild Strawberries (1957); Citizen Kane (1941); Weekend (1967); Chronique des années de braise (1975); Tangos, the Exile of Gardel (1985); Sans soleil (1983); Casablanca; Singing in the rain; Barry Lyndon; Jeanne Dielman, 23 Quai du Commerce, 1080 Bruxelles (1975).

*
See final results here. [The Poll]
.

Monday 28 September 2009

"The Best Films of Iranian and World Cinema" — A Poll

In 1988, FILM Monthly, the leading Iranian film journal, invited critics and filmmakers to play the old game of the best films of their lives. Ever since, every decade they have returned to that ritual.

The thrid poll whose participants included more than 100 Iranian critics, of at least five different generations, came up with these results:



Iranian Cinema:

1
The Deer (1976) Masud Kimiai

2
Bashu, the Little Stranger (1989) Bahram Beizai

3
Desiderium (1978) Ali Hatami

4
About Elly (2009) Asghar Farhadi

5
Hamoun (1990) Dariush Mehrjui

6
Strait (1973) Amir Naderi

7
The Cow (1969) Dariush Mehrjui

8
Captain Khorshid (1987) Naser Taghvai

9
Once Upon a Time, Cinema (1992) Mohsen Makhmalbaf

10
Tranquility in the Presence of Others (1973) Naser Taghvai + Kandu (1975) Fereydun Gole


World Cinema:

1
Vertigo (1958)

2
Citizen Kane (1941)

3
Tokyo Story (1953)
Casablanca (1942)

4
Seven Samurai (1954)

5
Bicycle Thieves (1948)

6
La Strada (1954) + Rio Bravo (1959)

7
Wild Strawberries (1957) + La Règle du jeu (1939) + Cinema Paradiso (1988)



Check this post, too.
.

Saturday 26 September 2009

Best Films of Their Lives; a New Poll by FILM Magazine



شمارۀ چهارصد ماهنامۀ فیلم منتشر شد، شماره ای که تماماً به انتخاب بهترین فیلم های عمر منتقدان سینمای ایران اختصاص دارد. من هم یکی از رأی دهندگان این شماره بودم و دربارۀ ده فیلم اول یادداشت هایی بین 650 تا 750 کلمه نوشته ام. مطلب زیر در سایت رسمی فیلم منتشر شده است:

"این شماره‌ی ماهنامه فیلم، هم‌چون شماره‌های پیشین دارای فهرستی متعارف از مطالب بر تارك‌اش نیست. چهارصدمین شماره‌ی ماهنامه فیلم فرزند خلف شماره‌های صد، دویست و سیصد است؛ شماره‌ای فوق‌العاده با مطلب‌هایی متفاوت از شماره‌های عادی و جاری. این شماره كه به همت بهزاد رحیمیان تدارك دیده شده است، اختصاص دارد به ده فیلم برگزیده (ده فیلم ایرانی و ده فیلم خارجی) منتقدان و نویسندگان سینمای ایران كه هر ده‌سال یك‌بار در قالب نظرخواهی از آن‌ها در سپهر سینمای نوشتاری ایران ظاهر می‌شود. این نظرخواهی را پیش از این در سال‌های 1367 و 1378 انجام داده‌ایم تا معلوم شود در مواجهه با گذر زمان كدام فیلم‌ها همچنان محبوب و برجسته مانده‌اند و كدام فیلم‌ها در پشت سد زمان گرفتار مانده‌اند و گذشت زمان، گرد كهنگی و فراموشی بر آن‌ها پاشیده است. اینك برای سومین بار این نظرخواهی را گسترده‌تر و فراگیرتر از همیشه و با حضور 92 منتقد و نویسنده‌ی سینمایی، به عمل آورده‌ایم. حاصل این نظرخواهی، دربردارنده‌ی آموزه‌ها و درس‌های زیاد و گاه غافلگیر كننده است. در این شماره‌ی كه در 194 صفحه منتشر شده ، بعداز بخش «بهترین فیلم‌های زندگی ما»، شش بخش بسیار خواندنی دیگر چاپ شده است: برگزیده‌های ایرانی (شامل مشخصات و بررسی فیلم‌های ایرانی)، برگزیده‌های خارجی (مشخصات و بررسی فیلم‌های خارجی)، معیارهای ما (دیدگاه تعدادی از منتقدان درباره‌ی ملاك‌هایشان برای نقد فیلم)، نزدیكان ما) درباره‌ی رابطه‌ی شخصی تعدادی از نویسندگان با یكی از فیلم‌ها یا فیلم‌سازان محبوب‌شان)، فیلم‌دیدن‌های ما (كه در آن شركت‌كنندگان در رای گیری از چگونگی فیلم دیدنشان در این روزگار دیجیتالی گفته‌اند) و بخش سینماهای ما (كه اختصاص به خاطرهایی از چند سینما تهران دارد)."

یادداشت زیر، در همان سایت توسط بهزاد رحیمیان که سردبیر افتخاری این شماره است نوشته شده:

خانم‌ها، آقایان؛ بار دیگر نظرهای منتقدان، نویسندگان و مترجمان سینمایی ایران را در انتخاب بهترین فیلم‌های عمر خود پیش رو دارید. خوانندگان جوانی را كه اطلاعی از سابقه‌ی این نوع رأی‌گیری‌ها در مجله‌ی «فیلم» ندارند رجوع می‌دهم به شماره‌های 68 (نیمه‌ی شهریور 1367) و 233 (نوروز 1378) مجله كه برای آن‌ها رأی‌گیری‌های مشابهی انجام شده بود و نتایج‌شان در صفحات بعدی همین شماره نیز آمده است.

امسال رأی‌گیری با شركت 92 نفر انجام شد. متأسفانه چند نفری بودند كه موفق به دریافت نظراتشان نشدیم. بقیه، جمع شركت‌كنندگان در رأی‌گیری، كسانی هستند كه سابقه‌ی طولانی و مستمر یا مؤثر در كار خود داشته‌اند. از آنان خواسته شده بود كه بهترین ده فیلم ایرانی و خارجی عمر خود را انتخاب كنند. اما اغلب به این قاعده‌ی بازی اعتنایی نكردند و تعداد انتخاب‌هاشان بسیار بیش‌تر از ده فیلم شد. همین، چگونگی شمارش آرا را پیچیده و سخت كرد، چرا كه برای هر فیلم منتخبِ هر نفر یك امتیاز در نظر گرفته شده بود. به هر حال نتیجه‌ی رأی‌گیری (امیدوارم كه بدون اشتباه) همین است كه خواهید دید.

در فهرست‌های بهترین‌های خارجی (و اصلاً در تمام این شماره‌ی مجله) معادل‌های فارسی نام‌های فیلم‌های خارجی (به انتخاب آقای عبدالله تربیت) و ثبت تلفظ فارسی نام‌های خارجی یك‌دست شد. به شركت‌كنندگان در رأی‌گیری پیشنهاد شده بود كه در صورت تمایل‌شان معادل‌های فارسی و ثبت تلفظ‌های فارسی مورد نظرشان در داخل كروشه‌هایی آورده شود، اما كسی در این باره ابراز تمایل نكرد.

در دو بخش معرفی «برگزیدگان ایرانی و خارجی»، مخاطب خوانندگان جوانی فرض شده كه با این فیلم‌های پُرآوازه آشنایی چندانی ندارند.

در بخش «معیارهای ما» از تعدادی از شركت‌كنندگان در رأی‌گیری خواسته شد در مورد ضوابطی كه در ارزیابی و نقد فیلم‌ها دارند بنویسند و این‌كه آیا با فیلم‌های ایرانی همان طوری روبه‌رو می‌شوند كه با فیلم‌های خارجی؟

در بخش «نزدیكان ما» نیز از تعدادی از شركت‌كنندگان در رأی‌گیری خواسته شد تا درباره‌ی رابطه‌ی شخصی خود و یكی از فیلم‌ها یا فیلم‌سازان محبوب خود بنویسند. به آنان گفته شد كه درباره‌ی فیلم‌ها یا فیلم‌سازان مورد نظرشان بسیار نوشته شده و در این‌جا منظور تعریف داستانی است كه با محبوب‌هاشان داشته‌اند.

در بخش «فیلم‌دیدن‌های ما» بیش از نیمی از شركت‌كنندگان در رأی‌گیری قبول كردند از این‌كه چه‌قدر و چه‌گونه فیلم‌ها را می‌بینند بنویسند. و این‌كه چه تغییری در عادت‌های فیلم‌دیدن‌شان در سال‌های اخیر (با توجه به انقلاب «دیجیتال») حاصل شده است.

در بخش «سینماهای ما» نظر بر این بود كه تعدادی از شركت‌كنندگان در رأی‌گیری در مورد بعضی از مكان‌های نمایشی نمونه‌ای در تاریخ سینمای ایران (از ابتدا تا به امروز) بنویسند؛ با این تأكید (البته بی‌فایده) كه از خاطره‌نویسی صرف و ابراز «غم غربت» حتی‌الامكان پرهیز شود.

در این شماره‌ی مجله از ذكر نام عكاسان فیلم‌های ایرانی خودداری شد، چون برای تصاویر یا كادر استفاده‌شده از عكس‌ها دیگر اصالت نداشت یا اصلاً از فریم خود فیلم‌ها استفاده شده بود.

خُب این شماره‌ی مجله ویژه‌ی منتقدان، نویسندگان و مترجمان سینمایی ایران امروز است و فیلم‌ها و فیلم‌سازان و سینماهایی كه دوست دارند (یا دوست می‌داشتند). در مورد مجموعه‌ی انتخاب‌ها و مطالب فعلاً نظری ندارم. این قابی است كه تازه به روی دیوار رفته است. می‌بایست صبر كرد و عقب رفت و بعد به آن نگاه كرد. اما این حتماً قابی است كه بدون تردید در آن آینه تمام‌نمای اهل ادبیات سینما در سال 1388 جا گرفته است.

خود را موظف می‌دانم كه این یادداشت را با یادی از منتقد، نویسنده و مترجم پیشكسوت، دكتر هوشنگ كاوسی به پایان ببرم. دكتر كاوسی در سفر بود و امكانی فراهم نشد تا در جمع ما حضور داشته باشد. در حالی كه یادش برای همه گرامی است. دكتر كاوسی عزیز در آستانه‌ی 88 سالگی هنوز درباره‌ی سینما با شور و عشق و شیدایی صحبت می‌كند و می‌نویسد. خداحفظش كند.

شرکت کنندگان در این رأی گیری عبارتند از محسن آزرم، بهداد آوند امینی، آیدین آغداشلو، محمد آقازاده، بابك احمدی، جمشید ارجمند، لیلا ارجمند، مازیار اسلامی، بیژن اشتری، محمد اطبایی، ملك‌منصور اقصی، مینا اكبری، سعید الیاسی، محمدرضا باباگلی، محمد باغبانی، عباس بهارلو، محسن بیگ‌آقا، مانی پتگر، امیر پوریا، عبدالله تربیت، بهروز تورانی، رضا تهامی، مسعود ثابتی، محمد جعفری، شهرام جعفری‌نژاد، مصطفی جلالی‌فخر، عزیزالله حاجی‌مشهدی، نیما حسنی‌نسب، حسن حسینی، محمد حقیقت، سعید خاموش، احسان خوش‌بخت، آرش خوش‌خو، مهرزاد دانش، رضا درستكار، پرویز دوائی، شاهرخ دولكو، خسرو دهقان، اشكان راد، هوشنگ راستی، شادمهر راستین، شهزاد رحمتی، بهزاد رحیمیان، بهرنگ رجبی، تورج زاهدی، محمد سلیمانی، محسن سیف، آنتونیا شركا، محمد شكیبی، ایرج صابری، روبرت صافاریان، حمیدرضا صدر، ناصر صفاریان، تهماسب صلح‌جو، احمد طالبی‌نژاد، جواد طوسی، بهزاد عشقی، شاپور عظیمی، ابوالحسن علوی طباطبایی، مسعود فراستی، امیر قادری، رحیم قاسمیان، سعید قطبی‌زاده، زاون قوكاسیان، سعید كاشفی، رضا كاظمی، كیوان كثیریان، ایرج كریمی، پیروز كلانتری، هوشنگ گلمكانی، حسین گیتی، كامیار محسنین، محمدسعید محصصی، محمد محمدیان، علیرضا محمودی، سعید مستغاثی، داود مسلمی، مجید مصطفوی، علیرضا معتمدی، حسین معززی‌نیا، مسعود مهرابی، احمد میراحسان، امید نجوان، اصغر نعیمی، حمید نفیسی، خسرو نقیبی، جهانبخش نورایی، یاشار نورایی، پرویز نوری، عباس یاری، صفی یزدانیان، اصغر یوسفی‌نژاد.

و اما فیلم های برگزیده:

فیلم‌های برگزيده‌ی ایرانی

اول: گوزنها (مسعود كیمیایی، 1354)

دوم: باشو، غریبه‌ی كوچك (بهرام بیضایی، 1368)

سوم: سوته‌دلان (علی حاتمی، 1356)

چهارم: درباره‌ی الی... (اصغر فرهادی، 1388)

پنجم: هامون (داریوش مهرجویی، 1369)

ششم: تنگنا (امیر نادری، 1352)

هفتم: گاو (مهرجویی، 1348)

هشتم: ناخدا خورشید (ناصر تقوایی، 1366)

نهم: ناصرالدین‌شاه آكتور سینما (محسن مخملباف، 1371)

دهم: آرامش در حضور دیگران (ناصر تقوایی، 1352) و كندو (فریدون گله، 1354)

وپس از آن ها:

قیصر (كیمیایی، 1348)/ خشت و آینه (ابراهیم گلستان، 1344)/ دونده... (امیر نادری، 1364)/ اجاره‌نشینها (مهرجویی، 1366)/ بودن یا نبودن (كیانوش عیاری، 1377)/ زیر درختان زیتون (عباس كیارستمی، 1373)/ رگبار (بیضایی، 1351)/ خانه‌ی دوست كجاست (كیارستمی، 1367)/ طعم گیلاس (كیارستمی، 1378).

همان طور که می بیند به شکلی قابل پیش بینی هیچ فیلمی از عباس کیارستمی در بین ده عنوان اول حضور ندارد. قدیمی ترین فیلم فهرست، گاو و تازه ترین آن دربارۀ الی است. من در رأی گیری فیلم های ایرانی شرکت نکرده ام. در واقع 7 سال است که هیچ فیلم ایرانی ندیده ام و احتمالاً نخواهم دید، اما تنها فیلم این فهرست بیست و چندتایی که ندیده ام دربارۀ الی است. اگر قرار است در هشت سال گذشته (که تازه ادعا می کنند سینمای ایران به افق های تکنیکی تازه ای دست پیدا کرده!) تنها یک عنوان وارد فهرست شده باشد، می توانم نتیجه بگیرم که چیزی را از دست نداده ام!

فیلم‌های برگزيده‌ی خارجی

اول: سرگیجه (آلفرد هیچكاك، 1958)

دوم: همشهری كین (اورسن ولز، 1941)

سوم: داستان توكیو (یاسوجیرو اوزو، 1953) و كازابلانكا (مایكل كورتیز، 1942)

پنجم: هفت سامورایی (آكیرا كوروساوا، 1954)

ششم: دزدان دوچرخه (ویتوریو دسیكا، 1948)

هفتم: جاده (فدریكو فلینی،1954)/ ریوبراوو (هوارد هاکس،1959)

نهم: توت فرنگی های وحشی (اینگمار برگمان،1957)/ سینما پارادیزو (جوزپه تورناتوره، 1988)/ قاعده‌ی بازی (ژان رنوار، 1939)

و

پدرخوانده (فرانسیس فورد كوپولا، 1972)/ گروه خشن (سام پكین‌پا، 1969)/ جویندگان (جان فورد، 1956)/ هشت‌ونیم (فلینی، 1963)/ آواز در باران (استنلی دانن و جین كلی، 1952)/ آینه (آندری تاركوفسكی، 1975)/ اوگتسو مونوگاتاری (كنجی میزوگوچی، 1953)/ بیلیاردباز (رابرت راسن، 1961)/ آگراندیسمان (میكل‌آنجلو آنتونیونی، 1966)/ جانی گیتار (نیكلاس ری، 1954)/ عصر جدید (چارلی چاپلین، 1936)/ مهر هفتم (برگمان، 1957).

.

در شمارۀ چهارصد علاوه بر معرفی فیلم های برگزیده یادداشتی هم دربارۀ رائول والش دارم که یک انتخاب شخصی است. تلاش داشتم تا هم زمان با چاپ مجله، فهرست واقعی فیلم های زندگی ام - که به نظرم با کمتر از 1000 عنوان ممکن نبود - را در این وبلاگ منتشر کنم، اما کار تنظیم این فهرست هنوز به پایان نرسیده و به محض اتمام در همین جا چاپ خواهد شد. من این رأی گیری را هم چون تمام نمونه های مشابهش – به خصوص در ایران – هرگز جدی نگرفته ام، اما هنوز فکر می کنم «رای دادن بهتر از رای ندادن است». معیارهای رأی دهندگان برای من روشن نیست. گستردگی کاتالوگ فیلم هایی که رأی دهندگان دیده اند چقدر است؟ این انتخاب ها از میان چه تعداد فیلم انجام شده؟ آیا رأی دهندگان فیلم های برگزیده شان را مرتباً مرور کرده اند تا دربارۀ دوام آن ها در گذر زمان اطمینان کسب کنند؟

در یادداشت جداگانه ای، ظرف امروز یا فردا، دربارۀ فهرست فیلم های برگزیدۀ خودم توضیح خواهم داد. هیچ کدام از ده فیلم برگزیدۀ من در فهرست نهایی وجود ندارد. ترجیح می دهم تحلیل خودم از این رأی گیری و فیلم های بدیهی که در آن متمایز شده را زمانی دیگر و با تمرکزی بیشتر ارائه کنم.

احسان خوش بخت