Showing posts with label Film Music. Show all posts
Showing posts with label Film Music. Show all posts

Saturday 18 June 2011

Best Film Jazz Scores#15

بهترين موسيقي هاي متن جاز تاريخ سينما، بخش پانزدهم

آوازي متولد مي‌شود (هوارد هاكس، 1947) اميل نیومن، هوگو فريدهوفر

در موسیقی جاز معمولاً نشست‌های ضبطی وجود دارد – در استودیو و يا برای اجراهای زنده – که موزیسن‌های بزرگی از دوره‌های مختلف و نام‌هایی که هرکدام‌شان برای يك عمر کافی است را در یک‌جا جمع می‌کنند. این نشست‌ها که به آن "تمام ستاره" می‌گویند مثل این است که فیلمی را مشترکاً روسلینی، کورتیز، میزوگوچی و اسکورسیزی کارگردانی کنند! و آوازي متولد مي‌شود كه من بدون ذره‌اي ترديد آن را به نسخه اصلي‌اش، گولّه آتيش (1941)، ترجيح مي‌دهم، يك فيلم تمام ستاره واقعي است. داستان از اين قرار است كه وقتی پروفسورهای پیر و عصاقورت داده یک فرهنگستان، در حال نوشتن یک دایرة‌المعارف، به بخش فرهنگ عامه و موسیقی جاز می‌رسند، جوان‌ترین عضوشان را از محیط بسته فرهنگستان به کافه‌ها می‌فرستند تا اطلاعات بیشتری درباره دگرگونی‌های موسیقی عامه‌پسند روز گردآوری کند. او می‌رود و این موزیسین‌های اعلا را با خودش به جمع اساتید دانشنامه‌نويس می‌آورد: لایونل همپتون، لویی آرمسترانگ، لیونِل همپتون، بِنی گودمن، چارلی بارنت، تامی دورسی، چارلی شِیورز، کنی دورام، زیگی اِلمَن، لویی بِلسون، بنی کارتر و ویک دیکنسون.

از راست: ليونل همپتون، لويي آرمسترانگ، بني گودمن، تامي دورسي، چارلي بارنت
موسيقي فيلم




 يكي از بهترين سكانس هاي سينماي هاكس. دني كي مي خواهد قطعه اي را با ليونل همپتون ضبط كند. آن ها به دنبال يك نوازنده كلارينت مي گردند. كي پيشنهاد مي كند كه از يكي از پروفسورهاي فرهنگنامه نويس كه كلارينت مي زند استفاده كنند. نقش اين پروفسور را بني گودمن - يكي از بزرگ ترين كلارينتيست هاي جاز و بي شك مشهورترين آنها - بازي مي كند. پروفسور مربوطه كه بدون كتاب راهنماي نت هايش جايي نمي رود از همپتون مي پرسد كه نت ها كجايند. همپتون مي گويد نتي در كار نيست و ما مي زنيم و تو هم پشت سرمان بيا، درست مثل بني گودمن! پروفسور - بني گودمن واقعي - مي گويد كه بني گودمن؟ نشنيدم اسمشو! مي توان حدس زد هاكس چه تفريحي در هنگام ساخت اين صحنه كرده است. در ضمن، بي هيچ ترديدي، اين بازسازي گوله آتيش را به نسخه اصلي ترجيح مي دهم. سكانسي كه گفتيم را اينجا ببينيد

Tuesday 14 June 2011

Best Film Jazz Scores#14

بهترين موسيقي هاي متن جاز تاريخ سينما، بخش چهاردهم



تمام طول شب (بازيل ديردن، 1962)  فيليپ گرين
اتللو در دنياي جاز كه تماماً در يك پارتي شبانه اتفاق مي‌افتد. يك طبال جاز (پاتريك مك‌گوهن) سعي مي‌كند حسادت يك پيانيست سياه‌پوست (پل هريس) را نسبت به زن سفيدش تحريك كند و به او بباوراند كه زنش خيانت‌كار است. در اين مهماني جاز چارلز مینگوس، دِیو بروبِک، جان دنك‌ورث و تابی هِیز در نقش خودشان ظاهر مي‌شوند و تا صبح ساز مي‌زنند. تمام موسيقي فيلم، موسيقي زنده‌اي است كه در مقابل دوربين اجرا مي‌شود يا صدايش در زمينه تصاوير مي‌آيد. نه تنها يك موسيقي متن درخشان، بلكه فيلمي درخشان از يكي از كهنه كاران سينماي انگلستان، در متن جنبش سينماي آزاد و موج نوي بريتانيايي. اوج موسيقي، دوئتِ بينِ بروبك (پيانو) و مينگوس (باس) در صحنه‌اي نزديك به پايان فيلم است.

قطعه‌اي از موسيقي فيلم با اجراي ديو بروبك


سكانسي از فيلم كه دِيو بروبك در آن قطعه اي اجرا مي كند

Best Film Jazz Scores#13

بهترين موسيقي هاي متن جاز تاريخ سينما، بخش سيزده

 
Farewell, My Lovely (ديك ريچاردز، 1975)  ديويد شايـِر
در اين بازسازي رمان مشهور ريموند چندلر با بازي رابرت ميچمِ ميان‌سال در نقش فيليپ مارلو، موسيقي جاز به زيبايي همراه با اركستر سازهاي زهي و سولوهاي زيباي ساكسفون ِ آلتو به كار رفته است. ديويد شاير (آهنگ‌ساز مكالمه كاپولا كه فقط از تك‌نوازي پيانو تشكيل شده) دنياي دلتنگ و تنهاي فيلم‌نوآرهاي دهه 1940 و 1950 را به بهترين شكل ممكن زنده مي‌كند. در موسيقي فيلم دو سه دوره مختلف از موسيقي جاز (مكتب نيواورلئان، سويينگ و جاز مدرن) با متدهاي رايج تصنيف موسيقي در فيلم‌هاي هاليوودي تلفيق شده‌اند.

تم اصلي نوشته شده براي مارلو

Tuesday 31 May 2011

Best Film Jazz Scores#12


بهترين موسيقي هاي متن جاز تاريخ سينما، بخش دوازدهم


 
سایه‌ها (جان کاساوتیس، 1958)  چارلز مینگوس، شفیع هادی

یکی از اولین نمونه‌های كاربرد موسیقی جاز در سينماي مستقل و يكي از اولين فيلم‌هايي كه در آن موسیقی مکمل زندگی شخصیت‌هایی است که می‌توان آن را "زندگی جاز" نامید. موسیقی مینگوس، به خصوص تک‌نوازی‌های باس و سولوی ساکسفون جکی مک لین برای دوربین روی دست و نماهای پر گرین فیلم کاساوتیس همان کاری را می‌کنند که موسیقی کول پورتر برای موزیکال‌های تکنی کالر متروگلدوین مایر می‌کرد.

موسيقي بداهه نوازي شده اين فيلم، تا جايي كه من مي دانم، هرگز به صورت يك آلبوم منتشر نشده. مشخصات تنها قطعه منتشر شده از آن در آلبوم «ضبط‌هاي كامل دبيوي مينگوس» از اين قرار است
Shafi Hadi (fl) Charles Mingus (p, per, voice) Dannie Richmond (d) Jimmy Knepper, Horace Parlan or Phineas Newborn Jr., Clarence Shaw (per)
NYC, late 1957 or 1958 or probably October, 1957
Untitled Percussion Composition Debut 12DCD 4402-2



Best Film Jazz Scores#11

بهترين موسيقي هاي متن جاز تاريخ سينما، بخش يازدهم

روابط خطرناكِ 1960 (رژه واديم، 1959)  جك ماري، تلانيوس مانك، آرت بليكي

وادیم یکی دیگر از خوره‌های جاز بود که حداقل در پنج فیلمش از اين موسیقی استفاده كرد. بيشتر موسيقي فيلم اجراي وارياسيون‌هاي مختلفي از يك كار تلانيوس مانك است (كه حدس مي‌زنم شفق با نِلي باشد كه در اصل براي زنش نوشته و در اين جا با كوارتت خودش آن را اجرا مي‌كند) و بقيه چند قطعه از گروه آرت بِلِيكي و سرانجام گروه دوك جوردن و كني دورام و بارني ويلن، كه در نقش خودشان در سكانس مهماني آخر فيلم بازي مي‌كنند. موسيقي مانك براي فيلم سنگين و بيش از حد پيچيده است، اما به هر حال اولين و آخرين باري است كه سينمادوستان شانس شنيدن موسيقي او را، روي پرده بزرگ، پيدا مي‌كنند. اگرچه امروز ایدۀ نمایش دنیای مدرن و روابط بی‌پرده جنسي، با همراهی جاز، امری بدیهی به نظر می‌رسد، اما واقعیت این است که فیلم وادیم یکی از اولین نمونه‌های موفق این تلفیق بود.

به قطعۀ «مساله اي نيست» ، نوشته شده توسط دوك جوردن، اجرا شده توسط آرت بليكي، گوش كنيد


Sunday 29 May 2011

Best Film Jazz Scores#10

بهترين موسيقي هاي متن جاز تاريخ سينما، بخش دهم

دایره سرخ (ژان پیر ملویل، 1970)  اریک دمارسان

ملویل شاید تنها کارگردان تاریخ سینما باشد که در تمام فیلم‌هایی که پس از جنگ ساخته – منهای ارتش سایه‌ها - از موسیقی جاز استفاده کرده‌ است و تقريباً در بيشتر فيلم‌‌هاي او – به‌خصوص دایره سرخ - سكانسي از اجراي زنده موسيقي جاز در يك كافه يا كلوب شبانه وجود دارد. موسیقی فیلم ابتدا توسط میشل لگران تصنیف شد، اما اين كار ملويل را راضي نكرد و او از اریک دمارسان خواست تا كاري در حال و هواي آثار جان لوييس، به‌خصوص فيلم دشواري‌ها عليه فردا، انجام دهد. ملويل به درستي مي‌دانست كه دنیای آبی رنگ، سرد و محزون فیلم و چشم اندازهای گل آلود و آپارتمان‌های مدرن فیلم با صدای ویبرافون به نتيجه‌اي كه او مي‌‌خواست خواهند رسيد. موسيقي دمارسان، مینی‌مالیستی و مملو از احساساتی وصف ناپذیر و فرصتي مناسبی برای شنیدن پیانوی ژرژ آروانیتا است.  اين اثر درخشان را هم مثل ساير موسیقی متن‌های ملویل به سختی می‌توان جداگانه شنید، شاید به خاطر استفاده آنها از حداقل ساز و رابطه تنگاتنگی که با تصویر دارند. تقريباً همه جاي فيلم صداي موسيقي بسيار پايين ميكس شده است و بيشتر مثل صدايي است كه از دور دست شنيده مي‌‌شود. بي‌جهت نبود كه ملويل و دمارسان آن را «موسيقي مخفي» مي‌خواندند. ترومپت با ميوت (كه صدا را خفه و زير مي‌‌كند) نواخته مي‌شود و استفاده از ارگ و ويبرافون در حد لحظاتي گذرا، اما از نظر احساسي بي‌نهايت طولاني و گيراست.

تم اصلي فيلم - دمارسان


موسيقي رد شده لگران

Monday 23 May 2011

Best Film Jazz Scores#9

بهترين موسيقي هاي متن جاز تاريخ سينما، بخش نهم

ميكي وان (آرتور پن، 1965)  ادي ساوتِر، استن گِتز
در عنوان‌بندي فيلم نام ساوتر به‌عنوان آهنگساز و گِتز به عنوان «بداهه‌نواز» آمده است، شايد تنها باري كه نام يك موزيسين با اين عنوان در فيلمي ظاهر شده است. ادی ساوتر یک ارکستر کامل جاز با بعضی از بهترین نوازنده‌هایِ این موسیقی به اضافه يك اركستر زهي را در پس‌زمینه کار، برای دادن مسیر درست به بداهه‌نوازي‌هاي گتز نگاه داشته است. موسيقي اين فيلم در واقع ادامه موفقيت آلبوم مشترك گتز و ساوتر در 1961، «فوكوس»، بود كه ساكسفون تنور را با اركستر زهي درآميخته بود و پلي بود بين موسيقي بارتوك و بداهه‌نوازي‌هاي جاز. ميكي وان از نظر روايي فيلمي است بسيار پيچيده، و البته تمام انتظارات پن درباره آن كاملاً برآورده نشده و پيچيدگي گهگاه به اغتشاش تبديل مي‌شود. اما تصوير غمگين و فلاكت زده فيلم از آمريكا در مقايسه با بيشتر فيلم‌هاي سال 1965 بسيار به واقعيت نزديك‌تر است.



به قطعۀ «تمام زندگي ام را در دستان تو گذاشتم» از موسيقي متن ميكي وان گوش كنيد