Friday 28 May 2021
The Glass Key (Stuart Heisler, 1942)
Wednesday 19 May 2021
The Forgotten Revolution: Iranian Cinema Before 1979 (A Retrospective at Sinema Transtopia, Berlin, September 2021)
Downpour (1972) |
The Revolution of 1978-79 changed both the fate and face of Iran. Like most revolutions, it also suppressed the past and its images – and with it one of the most innovative cinemas of its time. This programme aims to show some of the key films from the more progressive cinematic revolution, which was discontinued by a social one for which the country eventually became known. Films banned, lost or simply forgotten are revived in this overview of Iranian cinema before 1979, which features German premieres of newly restored Iranian New Wave masterpieces. Starting and moving forward from the 1962 Oberhausen prize-winner The House Is Black, directed by poet Forough Farrokhzad, the programme traces the course of the blazing years before the Revolution. — Ehsan Khoshbakht
This selection of Iranian pre-revolutionary films plays at Bi'Bak's Sinema Transtopia (Berlin) in September 2021. For further information on the screenings and tickets visit Transtopia's website here.
Saturday 15 May 2021
Ahmad Shah Qajar Being Filmed for Fox Newsreel
Tuesday 11 May 2021
Il Cinema Ritrovato XXXXV
Download the guide to Il Cinema Ritrovato 2021 in pdf format.
The full line-up and titles in each strand will be announced later.
Il Cinema Ritrovato 2021
A few days ago we reopened Cineteca’s cinemas and all the screenings are seeing an extraordinary presence of audiences. It’s been a wonderful start!
The 35th edition of Il Cinema Ritrovato will take place in person in the theatres and open-air venues of Bologna between July 20 to 27, 2021.
The programme is fantastically rich and full of discoveries from across the world, an invitation to start experiencing again the thrill of being part of an audience, watching and sharing cinema masterpieces.
Also this year, for all those who will not be able to attend in person, a selection of films from the festival will be made available through the MYmovies streaming platform.
Monday 10 May 2021
The Glass Key (Frank Tuttle, 1935)
The Glass Key (1935) |
Monday 3 May 2021
The Crown Jewels of Iran (Ebrahim Golestan, 1965) | Notes on the film and its restoration
Ebrahim Golestan's 1965 short documentary, Ganjineha-ye Gohar [in English: The Crown Jewels of Iran], will be screened at International Film Festival Rotterdam 2021. This will mark the world premiere of the restored version and a new beginning for a film very difficult or even impossible to screen in a cinema for almost 55 years. Like its title, The Crown Jewels of Iran is a true jewel of Iranian cinema, though so far a buried one.
Made for the Central Bank of Iran to celebrate the collection of precious jewels kept in the treasury, this film remains filmmaker Ebrahim Golestan's most visually dazzling work, embellished with terrific camera movements.
Some of the most iconic landscape photography in the history of Iranian cinema can be found within a minute after the opening credits, in which peasants of various ethnicities and tribes are quickly reviewed, all posed in a graceful manner, like kings without being kings. Like a work of musical composition, a simple act of ploughing is spread across shots of various size and angle, creating an intimate visual symphony. And then appears one of Golestan's allegorical match-cuts: a farmer seen on the horizon before a cut to a diamond on a dark background – the farmer is the jewel.
Friday 30 April 2021
The Deer Freed — On International Rediscovery of Masoud Kimiai's Classic
The Deer گوزنها |
اولین حضور رسمی فیلم گوزنها در صحنۀ بینالمللی
کمی دیر رخ داده، اما برای دیده شدن فیلمهایی با اهمیت تاریخیِ گوزنها هرگز دیر
نیست.
فستیوال
رتردام 2021 در هلند، گوزنها را برای
نمایش در بخش Regained فستیوال انتخاب کرده است، فیلمی که
به خاطر حوادث سیاسی و اجتماعیای که به طور مستقیم و غیر مستقیم به نمایش این
فیلم در ایران گره خورده و محبوبیت کمنظیر آن بین تماشاگران و منتقدان ایرانی (در
واقع یکی از معدود فیلمهایی ایرانی که هر دو دسته دربارۀ آن متفقالقولاند) باید
دههها پیش دوباره کشف میشد.
من همیشه
دربارۀ شانس موفقیت گوزنها در خارج از ایران تردید داشتم و مطمئن نبودم
فیلمی باشد که غیرایرانیها آن را دریابند. نمایشهای اخیر فیلم و ارزشهای مسلم
آن ثابت کردند که من اشتباه میکردم. بازی بهروز وثوقی (یکپژوهشگر و استاد دانشگاه اسپانیایی/بریتانیایی اخیراً بازی وثوقی را بهترین و دقیقترین
تصویر اعتیاد در سینما خواند)، فضای خانۀ سید، مضامین سیاسی فیلم و الهام خلاقانه
از سینمای آمریکا، به خصوص موج فیلمهای «دورفیق» از ایری رایدر تا بوچ کسیدی و ساندنس کید، این اثر مسعود کیمیایی را به یکی از محبوبترین فیلمهای ایرانی نمایش
داده شده در خارج از ایران تبدیل کرده است.
نمایش این فیلم همچنین مهمترین وظیفهای را که در قبال گوزنها داریم یادآور میشود: این فیلم باید هرچه زودتر مرمت شود. دلیلی برای به تأخیر انداختن آن وجود ندارد. در فیلم، رقص برهنه یا سکس وجود ندارد. فیلمی است که سرنوشتاش پیوندی محکم با مسیر انقلاب ایران دارد. آیا مشکل همچنان بهروز وثوقی است؟ اگر این حدس درست باشد، ایران یکی از معدود کشورهای دنیاست که قصد دارد یکی از بهترین بازیهای سینمای ملیاش را به خاطر مهمانی آخر شبی که بازیگر آن نیم قرن پیش رفته، زندهبهگور کند. آیا 42 سال شکنجۀ دائمی وثوقی در خواب و بیداری کافی نیست؟
Wednesday 28 April 2021
Playing with Camera: 'Music Films' from Bach to Bob Dylan (2021)
من هم مثل خیلی از فرزندان عصر سینما و تلویزیون، بخش عمدهای
از تاریخ موسیقی را از طریق تصاویر متحرک و با دیدن نوازندگان و موسیقیدانان و
خوانندگان در فیلمهای داستانی و مستند کشف کردهام. بین آواز و ساززدن لویی
آرمسترانگ بهعنوان قطعات ضبطشدۀ موسیقی با تصویر ثبتشدۀ او در فیلمها، با آن عرق
روی پیشانی و چشمان درشتشده و زخم روی لبش که حاصل دههها دمیدن در ترومپت بود، ارتباطی
حیاتی وجود داشت. این نهفقط برای دیدن کشمکش فیزیکی یک موزیسین با خودش و بدنش و
سازش در حین اجرا، بلکه برای دیدن روابط او با بقیۀ موزیسینها بود و اینکه
آرمسترانگ چطور فضای پیراموش را میبلعد، چطور به طبّال گروه با شوق نگاه میکند و
نخ میدهد یا چه شوخیهایی در گوش جک تیگاردن زمزمه میکند که ما هرگز نمیشنویم.
شنیدن کی بود مانند دیدن؟
شاهکارهای مستند دربارۀ موسیقی، مانند جاز در ظهری تابستانی، پشتسر را نگاه نکن و مونتری پاپ، هم به درک من از انواع مختلف موسیقی که در آنها شنیده میشد
(جاز، راکاندرول، گاسپل، فولک، راک، موسیقی سنتی هندی) کمک کردهاند و هم اطلاعات
بیاندازه مهمی در خود داشتهاند دربارۀ ارتباط موسیقی با جوامع و دورههای فرهنگی
که این آثار موسیقی از آنها برآمدند. هدف این کتاب مطالعۀ هر دو جریان و نقش
سینما در ترجمۀ آن به تصویر و چگونگی بازنمایی موسیقی است.
این کتاب حاصل دو دهه نوشتن دربارۀ سینمای موسیقی است و رویکردی تجدیدنظرطلبانه دارد، هم تجدیدنظر در موضوع در مقایسه با آثار مکتوب دیگر و هم تجدیدنظرِ خود این نویسنده در دریافتش از موسیقی که این آخری باعث شد بخش عمدهای از نوشتهها و دیدگاههایی را که در اوایل کار دربارۀ موسیقی داشتم، دور بریزم و آنها را در طرحی تازه بیان کنم.
Tuesday 27 April 2021
Brecht in a Persian Miniature: A 1978 Interview with Iranian Filmmaker Marva Nabili
The Sealed Soil (1976-77) |
Marva Nabili's The Sealed Soil [Khak-e Sar bé Mohr] has been rediscovered and reclaimed in recent years as a feminist masterpiece. However, judging from the interview you are about to read, the film didn't enjoy the same enthusiastic reception upon its initial release. Though premiered at the Berlinale Forum (along with films by Dorothy Arzner, Sohrab Shahid Saless, Germaine Dulac, Laura Mulvey, Karin Thome, Ursula Ludwig, John Cassavetes, Barbara Kopple, Godard & Miéville and Taviani brothers) and enjoying a healthy festival run afterwards, it was forgotten until its name appeared on a couple of lists about great films made by women directors. It was then that both Cahiers du Cinéma and Sight & Sound took note of the film and the filmmaker (who made only one other work, for the US television.) In Sight & Sound, the film's "poetic tone, sparse dialogue and focus on its heroine’s daily life" was compared to Chantal Akerman’s Jeanne Dielman.
Chronicling the life of woman in a small village in southwest Iran, the film's US premiere took place on January 25, 1978, at Pacific Film Archive where my friend, Tom Luddy, interviewed Marva Nabili. Below is an edited version of that conversation of which an audio tape of poor sound quality survives. Since some of the audience questions are inaudible even to the people present in the auditorium, Tom occasionally repeats them for Marva. He also has the unenviable task of translating and abridging the long-winded, abstract questions. (I have altered the order of some of the question/answers to have the more general questions appear at the beginning.)
The reason I bothered to transcribe the interview was the fact that I was hoping to show the film in Berlin next month (Sinema Transtopia, May 2021) but I discovered that the Arsenal/Berlinale print of the film is too worn-out to be screened. Even before this revelation. I knew a restoration was much needed and already long overdue. If someone comes forward, there's a good chance that we could make this great piece of cinema available to general audiences. Hopefully, next time around they'll ask more sensible questions.
* * *
TOM LUDDY: Is the first American showing of the film to a public audience?
MARVA NABILI: Yes.
LUDDY: Well, we're very honoured. Can you talk a little bit about your life as a woman filmmaker in Iran?