مروري بر كارنامۀ ايزابل هوپر
سردي بازدارنده و اشتياق مهارنشده
يكي از شگفتيهاي سينماي فرانسه اينجاست كه همه فيلمها و آدمها ادامۀ
جرياني گستردهتر و ريشهدار در تاريخ سينماي آن كشور به نظر ميرسند. همواره نوعي
تناسخ در فيلمها و شخصيتهاي آن ديده ميشود. جايي راه از آرلتي آغاز ميشود. بعد
ژن مورو جاي او را ميگيرد و ادامه همان سنت و آن زنانگي يكي از جسورترين بازيگران
زن تاريخ سينما، ايزابل هوپر، را به وجود ميآورد.
او كه با وجود بازي در محدودۀ مشخصي از نقشها، هرگز در حال تكرار خود يا ساده
گرفتنِ حضورش روي پرده نبوده متولد 1953 در پاريس است. تقريباً تصادفي وارد دنياي
بازيگري شده، يعني از زماني كه مادرش اسم او را در كنسرواتوار ورساي نوشت و هوپر بهعنوان
بهترين دانشجوي دورۀ خودش از آنجا فارغالتحصيل شد و پس از آن يكي دو مدرسه
بازيگري ديگر را هم آزمود تا اين كه وارد دنياي تئاتر شد و زير نظر كساني مثل روبر
حسين و خواهر خودش، كارولين هوپر (كه بعدها فيلمساز شد و ايزابل را در ارادتمند،
شارلوت كارگرداني كرد)، روي صحنه رفت.