 |
| شطرنج كامپيوتري |
فيلم‌هايي كه بايد از آن‌ها
بر حذر باشيد
اين بخش شامل فيلم‌هايي مي‌شود
ممكن است بيننده از خودش سؤال كند اصلاً چرا ساخته شده‌اند؟ جواب مي‌تواند معمولاً
يكي از اين‌ها باشد: اين فيلم با اتكا به تماشاگران وفادار و در اقليت از يك گونه
يا موضوع خاص ساخته شده يا با سرمايه‌هاي شبه دولتي و قوانين حمايتي اتحاديۀ اروپا
ساخته شده‌اند. و يا اين كه اصلاً اين فيلم‌ها را كارگرداني به لطفِ سخاوتمندانه
تكنولوژي نسبتاً ارزان ديجيتال ساخته، اما بهتر است ايشان به مشاغل ديگر روي
بياورد. اگر هر كدام از اين فيلم‌ها را ببينيد و خوشتان بيايد، مسأله فقط تفاوت
سليقه خواهد بود.
شطرنج كامپيوتري (اندرو بوجالسكي، آمريكا): دربارۀ كامپيوترهاي صد كيلويي
قديمي و دوربين‌هاي ويدئويي اوليه بي‌كنتراست. اما آيا فقط همين براي موضوع يك
فيلم كافي است؟
افراط (دستني اكاراگا، بريتانيا): سرمايۀ دولتي براي توليد آثار
هنري (!) توسط اقليت‌هاي ساكن در متروپوليسي به نام لندن هميشه منجر به خلق آثار
هنري نمي‌شود.
و سه فيلم دربارۀ دنياي
تين ايجرها:
تين‌ايج (مت وولف، آمريكا) كلمۀ تين‌ايجر اساساً اختراعي آمريكايي
در ادبيات بعد از جنگ است كه به طور مشخص مقصودي بازاريابانه دارد. اين مستندِ
گردآوري شده از يك قرن زندگي نوجوانانه چيز تازه‌اي ندارد و فرضيه‌اش اين است كه
تين‌ايجرها هميشه قرباني دنياي بزرگ‌ترهايند.
حالاي باشكوه (جيمز پونسلت، آمريكا): اين يكي كه چند لحظۀ شيرين دارد
عشق‌هاي تين‌ايجري و زندگيِ در خانواده‌هاي از هم پاشيده را نشانه رفته. فيلم بدي
نيست، اما جايش در يك فستيوال فيلم نيست.
 |
| همۀ چيرليدرها مي‌ميرند |
همۀ چيرليدرها مي‌ميرند (لاكي مك‌كي و كريس سيورستن، آمريكا): تين‌ايجرهاي مؤنث
خون‌آشام. بدترين فيلم فستيوال فيلم لندن كه بعضي منقدان مرد به دلايل كاملاً قابل
درك از آن خوششان آمده.
No comments:
Post a Comment