5 Nowruz Recommendations [1398]

جوسلین صعب

پنج پیشنهاد تماشا برای نوروز 1398، به درخواست ماهنامۀ سینمایی فیلم.

سه‌گانۀ بیروت (جوسلین صعب، 82-1976): این معادل تابلوی گِرنیکای پیکاسو در سینماست، همان اندازه تکان دهنده، موحش و ساخته شده سر یک بزنگاه تاریخی و اخلاقی. یک زن آن را در زیر بمباران‌های دائمی و در بین منظری از بچه‌هایی که بدن‌هایش از گرسنگی دفرمه شده و بدن‌های تحت تأثیر بمب‌های شیمیایی اسرائیل به رنگ آبی درآمده ساخته است. فیلم مناسب عید نیست، اما آیا واقعیت مخصوص مواقع مشخصی از سال است؟

ای آفتاب (مد هوندو، 1970): بزرگ‌ترین کشف من در سال گذشته. اگر چارلی مینگوس (نوازنده باس و رهبر ارکستر موسیقی جاز در طرف مدرنش) فیلمساز بود، فیلمش اثری چنین خشمگین، زیبا، و با فرمی سیال از کار درمی‌آمد. فیلم دربارۀ تنهایی یک آفریقایی در اروپاست و این فیلمساز اهل موریتانی هر ثانیه‌ این دنیای دشوار را تجربه و لمس کرده است.

From the Archives: Iran - Rich Land, Poor Land

click to enlarge

Poster (newsmap) produced by the US Army Information Branch in February 1946 to provide the army members with the basic information regarding the post-war landscape of Iran. Courtesy of the University of North Texas.

Citation:

[United States.] Army Information Branch. Newsmap for the Armed Forces : Iran, rich land poor land, poster, February 18, 1946; [New York]. (https://digital.library.unt.edu/ark:/67531/metadc830/m1/1/?q=iran: accessed April 11, 2020), University of North Texas Libraries, UNT Digital Library, https://digital.library.unt.edu; crediting UNT Libraries Government Documents Department.

On Film Curating [Scalarama Newspaper Interview]

London

Interviewed by UK's Scalarama Newspaper in late summer 2019. EK


A VIEW FROM ABROAD


What inspired you to get into film programming?

I was playing films, from VHS tapes, for my two sisters. Every day we were lying on the floor , putting our heads in 30 degree angels towards each on a big pillow -- almost like mummies -- totally transfixed by Singin' in the Rain or Citizen Kane, without understanding a word of English. It came out of that, a sort of natural tendency to share what you think is good. Later I thought if I could entertain my sisters, I might be able to keep more people entertained.

Moonfleet, Gothic and Scope

فريتس لانگ، گوتيك و سینمااسكوپ

مونفليت تلخ‌ترين و احتمالاً گوتيك‌ترين فيلم "ماجرايي" سينماي كلاسيك آمريكاست. ژانري كه با طنز، ماجراهاي عاشقانه، رنگ‌هاي دلفريب و لباس‌هاي فاخر انبوهي از فيلم‌هاي محبوب و پرفروش را به سينما ارزاني داشته، در دستان لانگ به شرحي از تباهي دنيايي تاريك و غم‌زده تبديل مي‌شود. این‌که قهرمان اصلی فيلم يك پسربچه (جان وايتلي) است و ستارۀ بزرگ فيلم‌هاي شمشيرزني از خانوادۀ اسكاراموش، يعني استوارت گرينجر، کنار اوست کمکی به تلطیف نگاه لانگ نمی‌کند.

فيلم فضايي گرفته، مرده و حتي ترسناك دارد که در آن از پایان خوش یا شور و عشق نشانی نیست. به جایش لانگ هرزگيِ شخصیت گرينجر در برخورد با زنان را نشان می‌دهد. مي‌گذارد. بیش‌تر نشانه‌‌های آشنای ژانر مثل گنج‌هاي مدفون، مخفيگاه‌هاي زيرزميني، مهماني‌هاي رقص و زنان حسود وجود دارند، اما به قول اندرو ساريس در مقایسه او بین مونفلیت و متروپولیس «هر دو فيلم در آن نگاه تلخ به دنيا مشتركند، در هردو انسان با تقديري محتوم دست به گريبان است، كشمكشي كه قطعاً به شكست انسان مي‌انجامد.»

The Night Before the Divorce (Robert Siodmak, 1942)

https://cinearchitecture.tumblr.com/post/614111030086385664/the-night-before-the-divorce-robert-siodmak

 

Richard Boleslawski

بولسلاوسکی (راست) پشت صحنۀ تئودورا وحشی می شود با شرکت آیرین دان (وسط)، 1936

ريچارد بولسلاوسكي

متولد چهارم  فوريه 1889 در دبووا گورای لهستان – درگذشته در هفدهم ژانويه 1937 در هاليوود كاليفرنيا

فارغ‌التحصيل مدرسه افسري سواره نظام Tver. تحصيل در تئاتر هنري مسكو زير نظر استانيسلاوسكي. شركت در جنگ جهاني اول به عنوان افسر سواره‌نظام ارتش تزار روسيه (لهستان در آن زمان بخشي از امپراتوري روسيه محسوب مي‌شد). بازي در چند فيلم روسي پيش از انقلاب که یکی از آن‌ها نسخۀ صامت ایوان مخوف (1915) بود و کارگردانی یک فیلم در همان سال. ترك روسيه بعد از انقلاب اكتبر و سپس جنگ علیه شوروی در ارتش لهستان. کارگردانی چند فیلم در لهستان که یکی از آنها، معجزه در ويستولا (1921) دربارۀ پيروزي لهستاني‌ها در مقابل سرخ‌ها در نبرد رودخانه ويستولا زباني مستندگونه داشت.

I've Got Something to Say that Only You Children Would Believe — A Book Illustrated by Abbas Kiarostami

Abbas Kiarostami had a long, colourful career as an illustrator, graphic and film title sequence designer, and photographer before his career as a filmmaker got kick-started in the early 1970s.

His slow success and even a slower international recognition meant that this first part of his artistic life had vert little chance to be appreciated in time and not surprisingly, it was overlooked even by his ardent audience. One could argue, his eventual coming back to these fields (plus poetry and installation) in the 21th century was itself a classic case of Kiarostamian "return" as often seen in his films: returning to a home, to a place, to a landscape, in this case, to old passions.

A great portion of the achievements of these early years remain unavailable but here we have a wonderful example of his illustration work which he contributed to a children book, written by modernist poet and author Ahmad Reza Ahmadi.

One of Kiarostami's illustrations for the book

Abbas Kiarostami, a Cinema of Participation [Introduction to Harvard Film Archive Retrospective, May 2020]

Abbas Kiarostami circa late 60s, probably in his studio. On the wall (left) the poster for Masoud Kimiai's Come Stranger (1968), designed by Kiarostami.

Written for Harvard Film Archive's forthcoming retrospective dedicated to Kiarostami. More info here. — EK


Known for single-handedly putting Iran on the map of international cinema, Abbas Kiarostami’s filmmaking style was shaped by a variety of Persian arts, especially poetry. Reframing the world and the relationships between individuals through his creative involvement with actors—often amateurs, often children—and showing a keen eye for the beauty of landscapes, he produced philosophical works that reinvigorated the genres of documentary and narrative fiction.

Born in 1940, Kiarostami developed a love of painting at a young age, which led him to enroll in Tehran’s University of Fine Arts. During the 1960s he was involved in the film and television industry, both as a director of commercials and as a title designer for films. After the initiation of the Institute for the Intellectual Development of Children and Young Adults (known as Kanoon), which as part of its artistic activities provided funding and facilities for the production of films for or about children, Kiarostami joined the organization and made The Bread and Alley, a short film about a boy’s fear of a stray dog.

5 Nowruz Recommendations [1399]

آخرین مرحله

پنج پیشنهاد تماشای نوروز، نوشته شده برای ماهنامۀ فیلم. — احسان خوش‌بخت

آتش‌ می‌آید (الیور لَکس، 2019) – بیرون از سینمایی که نمایش کار تازۀ این فیلمساز فرانسوی در آن تازه تمام شده بود، دوستی که نقشی جدی در جنبش‌های محیط زیستی دارد این فیلم غریب و دشوار برای طبقه‌بندی را فیلمی محیط زیستی و یک زنگ خطر موقر و غیرمستقیم می‌دانست. اما برای من داستان رابطه پسری تازه از زندان آزاد شده با مادر سالخورده‌اش در کوهستان‌های پردرخت گالیشیای اسپانیا طنینی انجیلی داشت. شاید نظر هردویمان تا حدی وارد باشد؛ هرچه باشد هم دنیای امروزمان پر از آتش‌های مهار نشده است و هم داستان‌های انجیل. فیلم بهترین سکانس آتش تاریخ سینما را دارد.

The House Is Black — Which Version to Screen

The House Is Black (1962), the only film directed by the poet Forough Farrokhzad before her tragic death at the age of 37, is short like the life of its creator. Only twenty minutes long, this haunting piece of cinema and poetry has become a milestone not only for Iranian cinema but also for women filmmakers in general. However, many people viewers don't realise that almost every single circulating print of the film has been incomplete and not the featuring the version that Farrokhzad originally cut. Or I should say all the prints were missing elements until September 2019 when the film was restored by Cineteca di Bologna.

If you have seen the film in 35mm prints in one of the European or American films festivals, it's very likely that you have seen a print preserved either by Oberhausen Film Festival (where it received the main prize of the International Jury for the best documentary in 1964) or an analogue restoration of the film by CNC in France. Both prints, though fine in quality, miss verses of poetry and both have burnt-in French subtitles with a translation which is not exactly flawless.