Saturday 31 July 2010
Suso Cecchi d'Amico (1914-2010)
Thursday 29 July 2010
Niki Karimi and her revolutionary top 5
Wednesday 28 July 2010
Life … Replaced by a Fresh Corpse: David Thomson & Noir
A have a new piece, a book review, published in the last issue of Noir City Sentinel (Summer 2010). The book is David Thomson's "Have You Seen...?": A Personal Introduction to 1,000 Films, and my article's main focus is on Thomson's taste for film noir.
This wonderful 53-page issue have many more things to dig, including:
British Noir A Climate of Fatalism by Imogen Sara Smith
Nightmare Alley: The Musical by Dan Akira Nishimura
A Common Language: American Expatriate Directors in British Noir by Imogen Sara Smith
The Have-Nots in the Sordid Underbelly of British Noir by Guy Savage
The Forgotten World of Bargain-Basement British B-Noirs, 1957–64 by Don Malcolm
Caged: Classic, Not Camp by Alan K. Rode
Walk Softly, Stranger: When the End Undermines the Means by Eddie Muller
Paul Stewart: A Heavyweight Among Heavies by again, Eddie Muller
Elisha Cook Jr.: The King of the Character Actors by Woody Haut
Bernhardt, Litvak, Negulesco: The Forgotten Film Noir Directors by Marc Svetov
The History of the Whistler by Vince Keenan
Hearing Voices: The Varieties of Film Noir Narration by Jake Hinkson
Wilder at Heart: Billy, Willy, and the Great Brotherly Divide by Don Malcolm
Hidden in Plain Sight: The Big Sleep’s Sassiest Dame by Ron Schuler
Life … Replaced by a Fresh Corpse by Ehsan Khoshbakht
And also some notes on:
Dementia, Night Tide, and The Werewolf by Will Viharo
TV Noir: Double Dose of Duryea by Gordon Gates
Lorre & Greenstreet by Steve Eifert
The Killer Inside Me by Will “The Thrill” Viharo
Even Alan K. Rode Interviews Eleanor Parker, exclusively for Sentinel.
1940 | ||
The Letter | William Wyler | 1940 |
The Mortal Storm | Stuart Heissler | 1940 |
Rebecca | Alfred Hitchcock | 1940 |
They drive by night | Raoul Walsh | 1940 |
1941 | ||
Citizen Kane | Orson Welles | 1941 |
High Sierra | Raoul Walsh | 1941 |
Hold back the down | Mitchell Leisen | 1941 |
Little Foxes | William Wyler | 1941 |
The Maltese Falcon | John Huston | 1941 |
Man Hunt | Fritz Lang | 1941 |
Meet John Doe | Frank Capra | 1941 |
1942 | ||
Cat People | Jacques Tourneur | 1942 |
The Hard Way | Vincent Sherman | 1942 |
Ossessione | Luchino Visconti | 1942 |
1943 | ||
Hangmen also die! | Fritz Lang | 1943 |
Shadow of a doubt | Alfred Hitchcock | 1943 |
Seventh victim | Mark Robson | 1943 |
1944 | ||
Double Indemnity | Billy Wilder | 1944 |
Gaslight | George Cukor | 1944 |
Laura | Otto Preminger | 1944 |
Ministry of Fear | Fritz Lang | 1944 |
Phantom Lady | Robert Sodmak | 1944 |
The Woman in the window | Fritz Lang | 1944 |
1945 | ||
Detour | Edgar Ulmer | 1945 |
Leave her to heaven | John M. Stahl | 1945 |
The lost weekend | Billy Wilder | 1945 |
Mildred pierce | Michael Curtiz | 1945 |
The picture of Dorian Gray | Albert Lewin | 1945 |
Scarlet Street | Fritz Lang | 1945 |
Spellbound | Alfred Hitchcock | 1945 |
The Strange affair of Uncle Harry | Robert Siodmak | 1945 |
1946 | ||
The Big Sleep | Howard Hawks | 1946 |
The Chase | Arthur Ripley | 1946 |
Gilda | Charles Vidor | 1946 |
Humeresque | Jean Negulesco | 1946 |
The Killers | Robert Sodmak | 1946 |
Notorious | Alfred Hitchcock | 1946 |
The Postman always rings twice | Tay Garnett | 1946 |
1947 | ||
Body & Soul | Robert Rossen | 1947 |
Brighton Rock | John Boulting | 1947 |
Crossfire | Edward Dmytryk | 1947 |
Daisy Kenyon | Otto Preminger | 1947 |
It always rains on Sunday | Robert Hamer | 1947 |
Kiss of death | Henry Hathaway | 1947 |
The Lost moment | Martin GabeL | 1947 |
Out of the past | Jacques Tourneur | 1947 |
Pursued | Raoul Walsh | 1947 |
Quai des orfevers | Henri-Georges Clouzot | 1947 |
They Made me a fugitive | Alberto Cavalcanti | 1947 |
1948 | ||
Act of violence | Fred Zinnemann | 1948 |
The Fallen idol | Carol Reed | 1948 |
Force of Evil | Abraham Polonsky | 1948 |
Key Largo | John Huston | 1948 |
Lady from Shanghai | Orson Welles | 1948 |
The Naked City | Jules Dassin | 1948 |
Raw Deal | Anthony Mann | 1948 |
Snake Pit | Anatole Litvak | 1948 |
1949 | ||
A ll the king's men | Robert Rossen | 1949 |
Caught | Max Ophuls | 1949 |
Criss Cross | Robert Sodmak | 1949 |
Portrait Of Jennie | William Dieterle | 1949 |
The Reckless Moment | Max Ophuls | 1949 |
They live by night | Nicholas Ray | 1949 |
Third man | Carol Reed | 1949 |
White Heat | Raoul Walsh | 1949 |
1950 | ||
The Asphalt Jungle | John Huston | 1950 |
D. O. A | Rudolph Maté | 1950 |
Gun Crazy | Joseph H. Lewis | 1950 |
In a lonely place | Nicholas Ray | 1950 |
Night and the city | Jules Dassin | 1950 |
No man of her own | Mitchell Leisen | 1950 |
Sunset Blvd. | Billy Wilder | 1950 |
1951 | ||
Ace in the hole | Billy Wilder | 1951 |
M | Joseph Losey | 1951 |
A Place in the sun | George Stevens | 1951 |
Prowler | Joseph Losey | 1951 |
Strangers on a train | Alfred Hitchcock | 1951 |
1952 | ||
Angel Face | Otto Preminger | 1952 |
1953 | ||
Big Heat | Fritz Lang | 1953 |
Pickup on south street | Sam Fuller | 1953 |
1954 | ||
Beat the devil | John Huston | 1954 |
Suddenly | Lewis Allen | 1954 |
1955 | ||
The big Combo | Joseph H. Lewis | 1955 |
Les Diabolique | Henri-Georges Clouzot | 1955 |
House of Bamboo | Sam Fuller | 1955 |
Kiss me deadly | Robert Aldrich | 1955 |
The Man with the golden arm | Otto Preminger | 1955 |
Mr. Arkadin | Orson Welles | 1955 |
The Night of the hunter | Charles Laughton | 1955 |
Riffifi | Jules Dassin | 1955 |
1956 | ||
Bigger than life | Nicholas Ray | 1956 |
Bob la flombouer | Jean Pierre Melville | 1956 |
The Killing | Stanley Kubrick | 1956 |
1957 | ||
Baby Face Nelson | Don Siegel | 1957 |
A Face in the crowd | Elia Kazan | 1957 |
The Wrong Man | Alfred Hitchcock | 1957 |
1958 | ||
Touch of evil | Orson Welles | 1958 |
Vertigo | Alfred Hitchcock | 1958 |
1959 | ||
Odds against tomorrow | Robert Wise | 1959 |
Saturday 24 July 2010
Bazin on Bogart: The Immanence of Death
Each time he began a sentence he revealed a wayward set of teeth. The set of his jaw irresistibly evoked the rictus of a spirited cadaver, the final expression of a melancholy man who would fade away with a smile. That is indeed the smile of death.
Segments from André Bazin's enlightening piece on Humphrey Bogart, written at the time of actor's passing for Cahiers du Cinema. This is translated by Phillip Drummond for an anthology of Cahiers articles, published in 4 volumes by Harvard University Press, 1985.
Thursday 22 July 2010
Tuesday 20 July 2010
Monday 19 July 2010
La règle du jeu (Jean Renoir, 1939)
-->
Thursday 15 July 2010
Wednesday 14 July 2010
New York, New York
Wednesday 30 June 2010
Tuesday 29 June 2010
Notes on Celluloid Architecture
Sunday 27 June 2010
Saturday 26 June 2010
All That Trash#1 : The Giant Gila Monster
اين نوشته، دومين پست وبلاگ بود، كمي بيشتر از يك سال پيش. يكبار در ماهنامه فيلم، در صفحه بازخوانيها و بهعنوان بخشي از اداي دين من به فيلمهاي بد – واقعاً بد! – چاپ شد، تا اين كه متوجه شدم فيلم مرمت شده و به طرز مضحكي رنگ شده است. تجديد دوباره اين پست، حالا رنگي!
زبالۀ مفرّح
گيلا، هيولاي غول آسا (روي كلاگ،1959) يكي ديگر از آن زبالههاي سينماييِ مارمولكي است كه نميدانم چگونه به دام تماشايش ميافتيم، اما به محض آغاز فيلم ابتذال بيادعا و اغراق آميزش ما را تشويق به ادامۀ خود آزاري ميكند. منظورم از «مارمولك» جنبۀ تحقير آميز اين كلمه نيست، چرا كه اين فيلمها هر چيزي هستند الا زرنگ و موزي كه معناي رايج كلمۀ مورد نظر است. خيلي ساده، گيلا يكي از دهها فيلمي است كه با نماهاي نزديك از يك مارمولك، قصد ترساندن مردم را دارند. منتقدان و مورخان زيادي در عصر بيداري سينماروها و خودآگاهي آنها نسبت به فيلمهاي بد اين آثار را حاصل هراسهاي دورۀ جنگ سرد و انفجار اتمي ميدانند اما باور كنيد بعضي از اين فيلمها، مانند همين گيلا حقيرتر از آنند كه بازتاب وحشت هيچ نوع تنابنده اي در هيچ دورهاي از تاريخ باشند.
اما شگفتي سينما در اينجاست كه حتي زبالهاي چون گيلا نيز ميتواند بدون تحميل هيچ معاني والايي، تصويري از يك دوران و شكلي منجمد شده از حماقتي باشد كه بشر گاه و بيگاه بدان دچار ميشود. امتياز اين فيلمها اين است كه شما را از اين كه چرا سازندگانش به روي فرش قرمز كن راه رفتهاند و در عين حال چنين مزخرفي سرهم كردهاند برآشفته نميكند. زبالههاي خوشايند سينمايي آن دسته از فيلمها هستند كه نامهاي بزرگي را حمل نميكنند. شايد شنيدن نام كوئنتين تارانتينو دافعهاي آني داشته باشد، اما چه كسي ميداند روي كلاگ كه بوده و چه كرده است؟ بعيد ميدانم اين نام عجيب و غريب واقعاً متعلق به يك انسان بوده باشد و خدا ميداند چه كارگردان مأخوذ به حيايي، تحت اين نام توليد زباله ميكرده و با ساخت اين فيلمها، بدون پا گذاشتن روي هيچ فرش قرمزي، روزيآور يك خانواده بوده است.
اما نكتۀ حائز اهميتِ اين فيلم هيولايي درجۀ سه، پيوندي است كه ميان اسطورۀ اتوموبيل در فرهنگ آمريكايي - كه در سالهاي واپسين دهۀ 1950 و دهۀ پس از آن در اوج خود بود - و هيولاهاي بدنهاد ايجاد كرده است. كمتر نمايي در فيلم وجود دارد كه اتوموبيل در آن ديده نشده يا نقشي محوري نداشته باشد. آدمها با اتوموبيلهاي بزرگ و كوچك و مدرن يا كهنهشان به استقبال خطر ميروند، در اتومبيل ميميرند يا با اتوموبيل از خطر رهايي پيدا ميكنند. عجيب نيست كه قهرمان روغني و چرب فيلم، چِيس (دان ساليوان) هم يك مكانيك اتوموبيل است. در واقع سالها پيش از تصادف ديويد كراننبرگ، ماشين پرستي و شهوتِ وسايل نقليۀ موتوري از اين فيلم گرفته تا فيلمهاي موتورسيكلتي راجر كورمن، سينماي آمريكا را زير و رو كرده بود. جنبۀ مفرح گيلا اين است كه تلاشهايش براي افزودن جنبههاي اخلاقي به مسأله و آموزشهايي جنبي، مانند «در حين مستي رانندگي نكنيد»، خود به نوعي خوراك كميك - البته كاملاً ناخودآگاه - فيلم تبديل ميشود.
آدمهايي كه در راه منتظر ماشينهاي گذرياند، و در واقع اتوموبيل ندارند (!) و رانندگان مست بهترين خوراك سوسمار يا مارمولك عظيم فيلماند. عيبي هم ندارد كه اين همه ماشين در فيلم استفاده شده، چرا كه حداقل ماشينهاي فيلم از آدمهاي آن بهتر بازي ميكنند. اگر ماشينها و هيولا را دو نقطۀ محوري فيلم در نظر بگيريم با ظهور نقطۀ سوم، راك اندرول، مثلث محوري و صد البته پوشالي فيلم كامل ميشود.
پس از مدتي سر و كلۀ يك متخصص موسيقي راك اندرول پيدا ميشود كه در حين مستي در رانندگي، گير هيولا افتاده اما توسط آرتيسته نجات پيدا ميكند. آرتيسته ماشين او را تعمير ميكند (آدمها به جاي زخم برداشتن، ماشينهايشان خراب يا نابود ميشود!) و در عوض اين «دي جِي» ، آهنگي از مكانيك جوان ضبط ميكند و او را مشهور ميكند.
بهترين سكانس فيلم، سكانس آخر آن است كه در آن همۀ ماشينها، هيولا و موسيقي كذايي در يك قاب به نمايش گذاشته ميشوند. هيولا از سمت راست قاب و از ميان اتوموبيلها وارد مي شود و به طرف سالن رقصي ميرود كه رقاصان بيخبر از مارمولك غولآسا تمام شب به موسيقي راكاندرول دو پولي آقاي «دي جِي» ميرقصند، يك اجماع دقيق براي فيلمي به غايت نادقيق و وارفته. آرتيسته هيولا را با ماشينش منفجر ميكند و حالا تنها غصهاش اين است كه بيماشين چه كند! كلانتر او را تسكين ميدهد و ميگويد: «نگران نباش، خودمون يك نوش رو بهت ميديم.»
بگذاريد براي اختتام مطلب به نكات ديگري از ظرايف بيشمار گيلا اشاره كنم: اول اين كه موسيقي فيلم از سه نٌت تشكيل شده است و در نوع خود ميتواند رقيب قدرتمندي براي فيليپ گلس قلمداد شود. دوم اين كه اوج فيلم و كلايمكس آن فقط بيست ثانيه است. الگويي ديگر براي اين كه ببينيد چگونه ميتوان تماشاگر را 70 دقيقه فقط براي بيست ثانيه معطل كرد.
اين فيلم جزو معدود فيلمهاي دورۀ خودش است كه توسط چند تهيه كنندۀ ناشناس در تگزاس ساخته شده و ميتوان ادعا كرد جزو معدود فيلمهاي تگزاسي تاريخ سينماست. بيشتر بازيگران آن هم قوم و خويشها و دور و بريهاي خود اين تهيه كنندهاند كه فيلم ديگرش در همان سال باز هم توسط روي كلاگ ساخته شده است. اسم اين زبالۀ مشهور ديگر هست: The Killer Shrews
و آخرين نكته اين كه مارمولك به دستۀ خزندگان تعلق دارد و اين موجودات اصولاً از نعمت بزرگ دست و پا بي بهرهاند، براي همين اصطلاحاً ميخزند. اما مارمولك گيلا اين محدوديتهاي خدادادي را پشت سر گذاشته و انسانهاي بي نوا را با دستش شكار ميكند. كافي است نگاهي به پوستر فيلم بيندازيد تا اين ايدۀ متهورانه آقاي كلاگ شما را هم ميخكوب كند.
Director:Ray Kellogg
Writers:Ray Kellogg (story),Jay Simms (screenplay)
Original Music:Jack Marshall
Cinematography:Wilfred M. Cline
Film Editing:Aaron Stell
Set Decoration:Louise Caldwell
Cast:
Don Sullivan ... Chase Winstead
Fred Graham ... Sheriff Jeff
Lisa Simone ... Lisa
Shug Fisher ... Old Man Harris
Bob Thompson ... Mr. Wheeler
Janice Stone ... Missy Winstead
Ken Knox ... Horatio Alger 'Steamroller' Smith
Gay McLendon ... Mom Winstead
Don Flournoy ... Gordy
Cecil Hunt ... Mr. Compton
Stormy Meadows ... Agatha Humphries
Howard Ware ... Ed Humphries
Pat Reeves ... Rick
Jan McLendon ... Jennie