اينها
گزارشهاي روزانه من از فستيوال بينالمللي فيلم ادينبوروي 2013 هستند كه پارسال
روي سايت «سينماي ما» منتشر ميشد. حالا همه گزارشهاي جداگانه را در يكجا، و در
دو قسمت، روي اين وبلاگ منتشر خواهم كرد.
***
قطار
نه و نیم صبح لندن از ایستگاه کینگز کراس که دیوارهای آجری قرون گذشته را با سازهای
از فولاد و شیشه پیوند داده من را به ادینبورو میبرد. زیر نور خیره کننده تابستان
دشتهای سبز و مزارع زرد از کنار پنجرۀ قطار میگذرند و تکرارشان تأثیری مثل
رویاهای نزدیک به صبح میگذارد.
بین خواندن کتاب درخشان تد هرشرون دربارۀ نورمن گرنتز (با نام «نورمن گرنتز: مردی که از موسیقی جاز برای اشاعه عدالت استفاده میکرد») و به خواب رفتنهای کوتاه و به گوش گذاشتن هدفون برای شنیدن کشف تازهام - آلبومی از مایکل بلومفیلد از سال ۱۹۶۹ - به تناوب تغییر موقعیت میدهم و بینشان را با گاز زدن به ساندویچ نان و پنیر پر میکنم. مقصد فستیوال فیلم ادینبورو در اسکاتلند است، فستیوالی که کاتالوگ ۲۲۰ صفحهایاش نوید نمایش بیش از ۳۰۰ فیلم بلند و کوتاه از چهارگوشه جهان میدهد.