فیلمسازی زنان و
مسأله بازنمایی
يك بررسي تاريخي
از جنبش سينماي زنان
گردآوري شده توسط
كتايون يوسفي
یکی از اولین نمونههای
توجه جنبش زنان به رسانه سینما کتابی بود که در 1970 منتشر شد با نام «پیوندِ
خواهری محکم است». این کتاب 600 صفحهای
که مجموعهای از اسناد تاریخی و مهمترین مقالات فعالان جنبش آزادیخواهی زنان را گرد آورده بود
لیستی به انتهای خود ضمیمه داشت از فیلمهایی که به خاطر توجه به مشکلات زنان یا
جامعۀ مشکلساز برای زنان تماشایشان توصیه میشد. اين مجلد بهانهاي شد تا در طول پنج-شش
سال بعد از انتشارش انواع فستیوالها، کتابها و مجلات با موضوع سینما و زنان در
بریتانیا و آمریکا یکی پس از دیگری ظاهر شوند: 1971، تاسیس گروه فیلم زنان لندن؛
1972 برگزاری جشنواره فیلم زنان در نیویورک و دو ماه بعد بخشی مختص زنان در
جشنواره فیلم ادینبُرو؛ همچنین تأسیس مجله آمریکاییِ «فیلم و زنان»، 1973 فستیوال
فیلم زنان در تورنتو و واشنگتن و دورۀ «فیلم زنان» در انستیتوی فیلم بریتانیا. اولین
کتاب در این حوزه در 1973 توسط مارجوری روزن با نام «ونوس پاپکورنی» منتشر شدکه
تصویر ارائه شده از زنان در هالیوود را با آنچه در واقعیتِ جامعه میگذشت مقایسه
کرد. به دنبال آن در 1974«از تکریم تا تجاوز» (مالی هسکل) و «زنان و مسئلۀ جنسیت
آنها در فیلمِ امروز» (جون ملن) آمدند. هر سه این کتابها در آمریکا و توسط
نویسندگان آمریکایی نوشته شدند و رویکردی جامعهشناختی به این مسأله داشتند؛ به
این معنی که سینما را آینهای از یک جامعه در حال تغییر میدانستند؛ البته آینهای
پر از تحریف که به بهانه «واقعگریزی» تصویری دروغ از شرایط اجتماعی نشان میداد و
زنان را تشویق میکرد که با تصاویری غلط همذاتپنداری کنند.